Bolesław Barbacki (ur. 21.10.1881 w Nowym Sączu, zm. 21.08.1941) malarz, reżyser, aktor, pedagog, działacz społeczny. Jest najczęściej kojarzony jako portrecista, ale malował również pejzaże, sceny z życia i akty. Zostawił po sobie ponad 800 prac.
Studiował na Wydziale Malarstwa pod kierunkiem prof. Teodora Axentowicza na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Od wybuchu I wojny światowej do 9 czerwca 1915 r. przebywał wraz z rodziną w miejscowości Ischl w Tyrolu. Swoje prace wystawił po raz pierwszy w 1916 roku, na wystawie zorganizowanej przez krakowskiego malarza Eugeniusza Grosa. Od 1920 r. uczył rysunku w Gimnazjum Żeńskim w Nowym Sączu. W latach 1924 – 1925 wyjechał do Paryża, gdzie zajmował się między innymi kopiowaniem obrazów wielkich mistrzów.
Pełnił funkcję dyrektora w utworzonej przez siebie 3‑letniej krawieckiej Szkole Przemysłowej Żeńskiej Towarzystwa Szkoły Ludowej w Nowym Sączu. W 1929 otworzył przy szkole Wytwórnię Przemysłową.
Był prezesem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Nowym Sączu. W roku 1918 powołał Towarzystwo Dramatyczne, gdzie udzielał się jako reżyser, scenograf i aktor.
Po wybuchu II wojny światowej Barbacki zdecydował się pozostać w mieście i zajął się zabezpieczeniem wyposażenia teatru oraz biblioteki znajdującej się w „Sokole”. Został aresztowany przez gestapo 20 stycznia 1941 roku. Pomimo licznych głosów, nie zdecydował się na opuszczenie miasta i 2 lipca 1941 roku trafił ponownie do więzienia.
Podczas pobytu w więzieniu Barbacki odmówił Heinrichowi Hamannowi, szefowi sądeckiego gestapo, wykonania jego portretu, mimo że ten obiecał mu w zamian wolność. Został skazany na śmierć. Za Barbackim wstawiło się wiele wpływowych osób, między innymi artyści niemieccy. Pomimo aktu ułaskawienia, Hamann nie wstrzymał egzekucji. Bolesław Barbacki został rozstrzelany w Biegonicach pod Nowym Sączem. Wraz z nim stracono 44 osoby.